De Federatie Amsterdamse Huurderskoepels (FAH) keert zich in een persbericht tegen wijziging van de huidige strenge regels voor woningdelen. Ook is men tegen elk ander voorstel dat de rechten van huurders vermindert. Zo wil wethouder Zita Pels met tijdelijke contracten meer doorstroming bewerkstelligen bij zeer schaarse woningen zoals grote gezinswoningen en rolstoelwoningen.
Wethouder Pels stelt in haar meerjarenvisie Aanpak Amsterdamse Volkshuisvesting (AAV) voor om zogeheten 'friends-contracten' - woningdelen met een gezamenlijk huurcontract - weer toe te staan. In de vorige collegeperiode is juist een vergunningenstelsel in combinatie met individuele kamerverhuur opgetuigd. Toenmalig wethouder Ivens wilde daarmee een einde maken aan de voortwoekerende 'verkamering', die leidde tot meer overlast van omwonenden en uitbuiting van huurders; daarbij is elke huurder verantwoordelijk voor het afdragen van de totale huursom. Een onbedoeld effect van zijn ingreep was dat de woningcorporaties vanwege de strenge regels geheel stopten met woningdelen.
Opeenvolgende colleges worstelen met het fenomeen woningdelen, waarin elke vier jaar andere afwegingen worden gemaakt. Dat het college het nu wederom aandurft, staat niet los van de komst van de wet Goed Verhuurderschap. Bovendien blijft in het voorstel van Pels het vergunningenstelsel en de quotering per woonblok en buurt intact.
Grote gezinswoningen
Wethouder Pels wil ook steviger inzetten op tijdelijke contracten voor grote gezinswoningen en rolstoelwoningen. Huishoudens zouden dan een andere woning krijgen aangeboden als de omstandigheden wijzigen waarvoor de woning werd aangeboden. Dat is bijvoorbeeld het geval als de rolstoelgebruiker van het huishouden is overleden. Of de kinderen van het grote gezin zijn uitgevlogen. De wettelijke mogelijkheden daarvoor bestaan overigens tot op zekere hoogte al, mits dat bij de verhuring in het contract is vermeld.
Maar een verhuizing opdringen, bijvoorbeeld als je partner is overleden, is uitermate ingrijpend. Amsterdam kiest daarom tot dusver bij rolstoelwoningen de weg van de verleiding. De noodzaak is groot. Lang niet alle rolstoelwoningen worden bewoond door huishoudens met een indicatie, terwijl de wachttijd voor dergelijke woningen in Amsterdam zeker twee jaar is. Rolstoelgebruikers zitten daardoor vaak letterlijk langdurig gevangen in hun woning.
Ook is in 2019 een start gemaakt met de verhuur van grote nieuwbouwwoningen aan grote gezinnen met een tijdelijk contract. Wettelijk mag dat nu voor huishoudens vanaf acht personen. Als de grootte van het huishouden daalt onder de vijf personen, kan de huurder gedwongen worden een passende andere woning te accepteren. Wethouder Pels lijkt voorstander van een bredere toepassing van deze aanpak, om meer huishoudens van een passende woning te voorzien.
'Geen aantasting huurbescherming'
De FAH keert zich tegen elke aantasting van de huurbescherming. Een aantal jaren verweerden huurdersorganisaties zich ook al fel tegen het concept 'wooncontract' dat met name door Marien de Langen, oud-bestuurder van Stadgenoot en 'De Vernieuwde Stad', werd gepromoot. De idee daarachter was: we garanderen je een passende woning gedurende je leven, maar niet per se dezelfde. Het beoogde doel: schaarse woningtypes beter te benutten.
Binnenkort starten de gesprekken over de nieuwe prestatieafspraken. De FAH geeft in zijn persbericht meer schoten voor de boeg. De huurdersorganisatie wil dat de corporaties veel meer investeren in bestaand sociaal bezit, de woningen veel sneller verduurzamen, huurverhogingen sterk matigen en stoppen met verkoop en liberalisatie van sociale huurwoningen.