Nederland zit in een wooncrisis. Om iedereen een thuis te bieden vragen de 28 woningcorporaties in de Metropoolregio Amsterdam (MRA) van een nieuwe regering een stabiel en betrouwbaar beleid, betaalbare verduurzaming, minder bureaucratie én betaalbare bouwgrond. Ook moeten de gemeenten in de MRA-regio door het Rijk worden verplicht tot minstens dertig procent sociale huurwoningen.
De corporaties verenigd in het Platform Corporaties Metropoolregio Amsterdam streven ernaar om de komende jaren meer dan vijftigduizend bestaande huurwoningen beter te isoleren. Daarnaast willen zij de komende tien jaar bijna 53.000 nieuwe sociale huurwoningen bouwen. In een position paper aan de vooravond van de verkiezingen voor de Tweede Kamer verlangen ze van de politiek duidelijke keuzes. Zo zijn de woningcorporaties overtuigd voorstander van minimaal dertig procent sociale woningbouw in elke gemeente, want in elke gemeente zijn woningzoekenden op zoek naar een sociale huurwoning. Maar dat is niet genoeg: om doorstroming te bevorderen moet in die dertig gemeenten in de MRA ook meer aandacht ontstaan voor de bouw van middenhuurwoningen en betaalbare koopwoningen. Volgens de corporatiesector zorgt juist een goede mix van betaalbare woningen voor leefbare buurten.
Stabiele spelregels
De woningmarkt kan, aldus opsteller directeur Anne-Jo Visser, niet functioneren zonder stabiele spelregels. Plotselinge beleidsveranderingen, zoals de plannen van het kabinet Schoof voor huurbevriezing, ondermijnen volgens haar de investeringsbereidheid van woningcorporaties. Zij pleit daarom voor stabiel huurbeleid, investeringszekerheid voor corporaties en een einde aan inkomensbeleid via de hoogte van de huren. Verbetering van het inkomen van huishoudens mag, zo vindt Visser, niet worden afgewenteld op corporaties. Dergelijk inkomensbeleid is namelijk direct van (negatieve) invloed op de bedrijfsvoering en de nieuwbouwopgave.
De corporaties vragen om voldoende betaalbare bouwgrond. Ook benadrukt het platform het belang van goede samenwerking. ‘Rijk, provincies, gemeenten, woningcorporaties en marktpartijen moet niet tegen elkaar in werken, maar juist samen streven naar een efficiënte bouwpraktijk. Versnellen kan door kortere procedures, minder dubbel werk en meer standaardisatie.’ Gemeenten mogen geen bovenwettelijke regels voor nieuwbouw opleggen. Niet op de laatste plaats waarschuwt het platform voor te veel ambities. ‘Gestapelde ambities en wisselende normen zorgen voor onbetaalbare opgaven en dus vertraging’, zo schrijven de corporaties. Dat speelt onder meer bij verduurzaming van de bestaande woningvoorraad. De kaders zijn niet eenduidig. Ook zou de politiek zich beter moeten realiseren dat verduurzaming nooit sneller gaat, dan wat voor een corporatie financieel haalbaar is.
Minder lokale regels
Bovendien vragen corporaties om minder regels bij woningtoewijzing. Steeds meer woningenzoekenden vallen door een woud aan regels en uitzonderingen tussen wal en schip, aldus Visser. Minder lokale regels, lees minder vaak voorrang voor de eigen bewoners, moet het voor woningzoekenden makkelijker maken om zich in de regio te vestigen.