Image

“Je zou je fiets een gekke kleur moeten geven, kun je hem terugvinden”, zei een man tegen me die zijn hond uitliet bij de fietsenstalling waar ik een plek voor mijn stalen ros zocht. “Is toch niet normaal”, zei hij er achteraan en vervolgde hoofdschuddend zijn weg langs de tientallen fietsen die vaak staand, soms liggend een bonte verzameling vormde. Met die laatste zin van de voorbijganger in mijn gedachten ging ik naar binnen. Hoe abnormaal is een hoop fietsen die wat ongeordend bij elkaar staan? Misschien in fietsarme plekken in de wereld, maar in Amsterdam?

Ik kon mij niet aan de indruk onttrekken dat deze verwarrende tijden er mede oorzaak van zijn dat we het onderscheid tussen wat vrij normaal is en wat niet steeds minder makkelijk kunnen maken. De oorzaak ligt volgens onderzoekers aan de overdaad van nieuws en desinformatie die ons via allerlei schermen bereikt. Een die de grenzen tussen het redelijke en het absurde laten vervagen. Het ondermijnt het vertrouwen van veel mensen in traditionele nieuwsbronnen en overheidsinstellingen. Bij sommigen staat het wereldbeeld zo op zijn kop dat iets als fietsen die lukraak bij elkaar staan als ordeverstorend wordt gezien. 

Maar het zijn niet alleen verontwaardigde burgers die hun ongenoegen uiten. Ook tussen overheden en instanties onderling botert het steeds minder en dat laten ze merken. Zo wil minister Keijzer statushouders geen voorrang geven op sociale huurwoningen, wat leidt tot kritiek van gemeenten en woningcorporaties die vrezen voor meer dakloosheid en sociale onrust. 

Om de bouwambitie in stand te houden heeft Keijzer ook voorgesteld om bepaalde regels te schrappen, de bouwprocedures te verkorten om zo nieuwbouw te versnellen. Hierom zijn dan weer de gemeenten bezorgd omdat het volgens hen kan leiden tot ongecontroleerde en niet-duurzame bouwprojecten. 

De huurbevriezing per 1 juli lijkt er niet meer in te zitten. Het kabinet moddert voort, huurders hebben het nakijken.

De verwarring kan groter. Woningcorporaties starten een rechtszaak tegen het kabinet om de bevriezing van sociale huren aan te vechten en minister Keijzer te dwingen eerder gemaakte afspraken na te komen. Corporaties vrezen dat hun bouwambitie door de maatregel in het gedrang komt.

Minister Keijzer gaf toe met het voornemen in haar maag te zitten. Zij was namelijk niet zelf betrokken bij het opnemen van de huurbevriezing in de Voorjaarsnota. Oppositiepartijen én de Rekenkamer lieten weten dat er te weinig is nagedacht over de effecten van het voorstel. Kamerleden noemden het achtereenvolgens ‘een lelijke Haagse deal’ (D66), ‘erger dan oliedom’ (CU), ‘een ramp voor de woningmarkt’ (JA21) en ‘een politieke puinhoop’ (SP).  De huurbevriezing per 1 juli lijkt er niet meer in te zitten. Het kabinet moddert voort, huurders hebben het nakijken.

Fietsen die lukraak bij elkaar staan als een metafoor voor een bredere, maatschappelijke wanorde. Misschien is het tijd om niet alleen onze fietsen een opvallende kleur te geven, maar ook onze creatieve ideeën en weldoordachte oplossingen, zodat we ze kunnen terugvinden in de wirwar van deze verwarrende tijden.