Vroeger hadden we elkaar vriendelijk toegeknikt, de jurist van een paar straten verderop en ik. De afgelopen twee jaar heb ik haar door al die vergaderingen misschien wel vaker gesproken dan mijn vriendinnen. Nu zagen we elkaar op straat en stonden zo een half uur te praten. Zij met de weekboodschappen aan haar stuur, ik met een bakfiets vol tuinafval. Even ging het over de kinderen, maar al snel alleen nog maar over aardgasvrij.
De regio Amsterdam kampt met een groot woningtekort. Binnenstedelijk bouwen biedt onvoldoende soelaas; dus ook aan de rand van Amsterdam moet stadsuitbreiding plaatsvinden, vindt auteur en echte Noorderling Bas Kok. Hij pleit voor een nieuw stadje op de grens van Amsterdam, Landsmeer en Waterland. Laura Bromet, Kamerlid voor GroenLinks en oud-wethouder van Waterland, moet daar niet aan denken. “Het middeleeuwse landschap tussen Amsterdam en Purmerend verdient onverminderd onze bescherming.”
Waar ik in mijn vorige blog beschreef dat ik gematigd positief uit een meedenkavond van de gemeente kwam, was een buurtgenoot juist woest. Hij voelde zich gepiepeld; ruimte voor inhoudelijke kritiek was er nauwelijks, het ging vooral om de presentatie. Op een gegeven moment werd ons gevraagd hoe wij hun plannen aan de Amsterdammers zouden communiceren. Belachelijk vond mijn buurtgenoot. Moesten we echt hun werk voor ze doen?
Corporaties moeten benedenwoningen in bezit houden speciaal voor ouderen, zo zegt Wil van Soest, fractieleider van de Partij van de Ouderen in de Amsterdamse gemeenteraad. Dergelijke woningen moeten een seniorenlabel krijgen. Stadgenoot ziet daar niks in. Benedenwoningen zijn niet erg populair onder senioren.
En weer was ik braaf komen opdraven, nu bij de gemeentelijke meedenkavond over de Transitievisie Warmte. Volgens het Klimaatakkoord moeten alle Nederlandse gemeenten voor eind 2021 zo’n visie hebben. Het is een globale planning van hoe een gemeente aardgasvrij denkt te gaan worden.
Om me heen bemerk ik groeiend ongeduld. Veel buren willen aan de slag. Isoleren, zonnepanelen, iedereen heeft zo zijn eigen plannen om energie te besparen en zelf op te wekken. Dat is de winst van alle onrust over het vage aardgasvrijscenario van de gemeente. Steeds meer mensen spitsen hun oren bij alles wat met de energietransitie te maken heeft. En te profiteren van de subsidiemogelijkheden, zolang die er zijn. Maar soms denk ik: wat een gedoe; we kunnen ook gewoon verhuizen.
De jongste prestatieafspraken voorzien in een bouwproductie van 2.500 sociale huurwoningen en netto-groei met 750 woningen per jaar. Voor PvdA-oudgediende Bouwe Olij hoeft het allemaal niet als dat tot huurverhogingen en woningverkoop noodzaakt. “Laat dan de komende twee jaar verkoop, liberalisatie en de nieuwbouw maar eens zitten en voer actie tegen de Verhuurderheffing.” Jolanda Donderwinkel, directeur strategie en portefeuille van Stadgenoot, volgt zijn advies niet op. “We kunnen het gewoon niet maken om de handdoek in de ring te gooien.”
Chagrijnig. Dat werd ik van de gemeentelijke nieuwsbrief over het dossier aardgasvrij in onze wijk. Direct al de mededeling dat De Banne als een van de eerste Amsterdamse buurten aardgasvrij wordt, klonk me te vrolijk. Ze zouden eens moeten weten hoeveel slapeloze nachten dit mij de laatste anderhalf jaar al heeft gekost. “De Banne wordt namelijk opgeknapt, zodat de buurt straks klaar is voor de toekomst”, ging het verder.
